آنچه که انسان مشاهده میکند در عمل، نشان‌دهنده‌ی همراهی و همدستی آمریکا در این جرم بزرگ، در این گناه نابخشودنی، با رژیم صهیونیستی است. اینها شریک جرمند. چطور میشود نسبت به یک چنین نظامی، نسبت به چنین رژیمی، انسان خوش‌بین باشد؟ چطور ممکن است؟ یا به حرف او اعتماد بکند.
آموزش و پرورش یک دستگاهی در ردیف دستگاههای دیگر کشور نیست. سایر دستگاهها به کار گیرنده‌ی نیروی انسانی‌اند، آموزش و پرورش ایجادکننده‌ی نیروی انسانی است. هویت منابع انسانی در آموزش و پرورش شکل میگیرد معلم وقتی که در میدان حضور فعال دارد درواقع دارد هویت‌سازی میکند.
در کشور ما مثل همه جای دیگر امنیت‌مان، پیشرفت‌مان، سلامت‌مان، رفاه‌مان، علم‌مان، تحقیقات‌مان، همه‌ی ارزشهای انسانی و اسلامی‌مان احتیاج دارند به نیروی انسانی. این منابع انسانی را آموزش و پرورش درست میکند پس درباره‌ی آموزش و پرورش خیلی باید صحبت کرد.
روز دوازدهم اردیبهشت برای ما یک فرصت است که عرض اخلاصی بکنیم به جامعه‌ی معلمین کشور. هم تشکر کنیم، هم عرض ارادت کنیم، هم در حد توان تکریم زبانی از معلمان عزیزمان بکنیم.
«من لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق» همه باید از معلمین شکرگزار باشند. شما هستید که فرزندان ما را تربیت میکنید، تعلیم میدهید و آنها را برای زندگی دوران عمرشان آماده میکنید.
همه‌ی ملت در هر رتبه‌ای، در هر شغلی باید از معلمین تشکر کنند.
سرفصل دوم، مسئله‌ی توانمندسازی معلمان است. توانمندسازی دوجور است: یکی، از لحاظ مسائل معیشتی و مادّی و اینهاست این همیشه مورد تأکید ما بوده و دولت در حدّ امکاناتش تلاش لازمی در این زمینه باید انجام بدهد.
اما توانمندسازی یک بعد دیگر هم دارد که آن عبارت است از اینکه معلم از نیروی معنوی خود، یعنی آن عشقی که در درون وجود انسان هست بطور طبیعی به تعلیم به تربیت، از آن استفاده کند و از معلومات لازم و نیازهای لازم و تجربه‌های لازم استفاده کند برای اینکه کار معلمی را قوام بدهد. اگر ما بخواهیم جامعه‌ی معلّمین به سطح تراز برسند، باید مراکز تربیت معلّم را تقویت کنیم.
