به گزارش آژانس بین‌المللی انرژی (IEA)، گذار انرژی در منطقه جنوب شرقی آسیا مستلزم افزایش پنج برابری میزان سرمایه‌گذاری‌ها در این حوزه توسط کشورهای این منطقه است.
آژانس بین‌المللی انرژی در گزارش جدید خود با عنوان “نقش جنوب شرقی آسیا در سیستم انرژی جهانی طی دهه آینده”، اعلام کرد که ناشی از افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای در این منطقه و همچنین افزایش وابستگی کشورهای جنوب شرقی آسیا به نفت، گاز و زغال‌سنگ، ضرورت سرعت بخشیدن به گذار انرژی در این منطقه بیش از پیش احساس می‌شود.
لیکن چالش اصلی در این مسیر، روند روزافزون تقاضای برق است که متأثر از شرایط آب‌وهوایی این منطقه و استفاده فزاینده از سیستم‌های سرمایشی با نرخ سالانه ۴ درصد در حال افزایش می‌باشد.
آژانس بین‌المللی انرژی همچنین اعلام کرد که سهم جنوب شرقی آسیا از تقاضای جهانی انرژی تا سال ۲۰۳۵ به ۲۵ درصد افزایش خواهد یافت و در نهایت، تا سال ۲۰۵۰، جنوب شرقی آسیا از نظر تقاضای انرژی از اروپا پیشی خواهد گرفت.
بر همین اساس، رشد شدید تقاضای انرژی، انتشار دی‌اکسید کربن در جنوب شرقی آسیا را تا سال ۲۰۵۰، با رشدی معادل ۳۵ درصد روبرو خواهد کرد.
عدم پذیرش این میزان از رشد انتشار گازهای آلاینده توسط آژانس بین‌المللی انرژی (IEA) سبب شده است که این آژانس از کشورهای منطقه جنوب شرقی آسیا درخواست کند تا افزایش سهم انرژی‌های تجدیدپذیر مانند باد و خورشید را در دستور کار خود قرار دهند.
بنا به پیش‌بینی آژانس بین‌المللی انرژی، این منابع به همراه انرژی زمین‌گرمایی و بیوانرژی مدرن، می‌توانند تا یک‌سوم تقاضای جدید انرژی تا سال ۲۰۳۵ را تأمین کنند.
در همین خصوص، فاتح بیرول، رئیس آژانس بین‌المللی انرژی اظهار داشت: “جنوب شرقی آسیا یکی از پویا‌ترین مناطق اقتصادی جهان است و با گسترش جمعیت و رشد صنایع آن، یک‌چهارم رشد تقاضای جهانی انرژی در دهه آینده را به خود اختصاص خواهد داد. اگر چه کشورهای این منطقه دارای ترکیب متنوعی از منابع انرژی (شامل منابع انرژی تجدیدپذیر) هستند، اما فناوری‌های انرژی پاک به اندازه کافی گسترش نیافته است و وابستگی شدید به واردات سوخت‌های فسیلی، کشورهای این منطقه را به شدت در معرض ریسک‌های آتی قرار می‌دهد.”
