*بازگشت به تولید با اتکا به توانمندی داخلی
در پی مجمع عمومی شرکت پتروشیمی آبادان، گزارش عملکرد سال مالی منتهی به 30 اسفند 1403 ارائه شد. مهندس علی تنوره، معاون تولید، از آغاز مرحله جدیدی از فعالیت‌ها و اجرای گسترده برنامه‌های نوسازی خبر داد. بر اساس گزارش هیئت‌مدیره، بخش عمده‌ای از عملیات اورهال و بازسازی تجهیزات با تکیه کامل بر توان متخصصان داخلی انجام پذیرفته است. این رویکرد خودکفایی، منجر به صرفه‌جویی چشمگیر در هزینه‌ها و افزایش تاب‌آوری صنعتی مجتمع پتروشیمی آبادان شده است.
*راه‌اندازی مرحله‌ای واحدهای کلیدی تولید
تلاش‌های صورت‌گرفته به آماده‌سازی تدریجی واحدهای تولیدی مهم منجر شده است. واحدهای 200، 300، 400، 500، 600، 700، 800، 900 و 1000 برای بازگشت به مدار تولید آماده‌سازی شده‌اند. در همین راستا، برخی از این واحدها به صورت عملیاتی فعال شده‌اند. واحدهای تولید PVC جدید، تترامر و DDB از فروردین و تیرماه 1404 به شکل مرحله‌ای در چرخه بهره‌برداری قرار گرفته‌اند که گامی مهم در احیای شرکت است.
*برنامه جامع نوسازی و افزایش بهره‌وری
علاوه بر اقدامات اجرایی، یک برنامه جامع برای بهبود عملکرد و افزایش راندمان تولید تدوین گردیده است. این برنامه بر کاهش هزینه‌ها تمرکز ویژه‌ای دارد و محورهای اصلی آن در دست اقدام است. مهم‌ترین بخش‌های این برنامه شامل موارد زیر می‌باشد:
- نوسازی و اصلاح کردن تجهیزات فرسوده در واحدهای کلیدی و استراتژیک شرکت.
- تلاش برای تأمین پایدار و مطمئن خوراک‌های حیاتی شامل EDC، VCM، کلر و گاز.
- اصلاح و بازنگری در روند قیمت‌گذاری محصولات راهبردی مانند PVC.
- بررسی دقیق فنی برای احداث واحد جدید کلرآلکالی به جای واحد فرسوده 300.
- پیگیری مستمر جهت تأمین کاتالیست‌های مورد نیاز و قطعات یدکی راهبردی.
*چشم‌انداز مدیریتی و حمایت سهامداران
مدیران شرکت بر اجرای دقیق برنامه‌های تدوین‌شده تاکید جدی دارند. مهندس آشوری، معاون مالی، ضمن تشکر از اقدامات صورت‌گرفته، مسیر پیش روی شرکت را کاملاً روشن توصیف کرد. او چشم‌اندازی بسیار امیدوارکننده برای آینده پتروشیمی آبادان متصور شد. مدیریت شرکت نیز ضمن قدردانی از حمایت‌های سهامداران، اعلام کرد که این مجموعه با عزمی جدی در مسیر احیای کامل ظرفیت تولید و بازگشت به جایگاه شایسته خود در صنعت پتروشیمی کشور حرکت می‌کند.
***
اقدامات پتروشیمی آبادان یک الگوی استراتژیک برای احیای واحدهای صنعتی قدیمی با تکیه بر توان داخلی است. بازگرداندن واحدها به مدار تولید بدون برون‌سپاری، ریسک‌های ارزی و تحریم را کاهش داده و منجر به صرفه‌جویی قابل توجهی شده است. موفقیت این راهبرد در بلندمدت به اجرای موفق برنامه جامع نوسازی بستگی دارد. تأمین پایدار خوراک و احداث واحد کلرآلکالی، چالش‌های کلیدی پیش رو هستند که عبور از آن‌ها سودآوری پایدار را تضمین خواهد کرد. این تحولات نشان می‌دهد که شرکت از فاز تعمیرات صرف عبور کرده و وارد مرحله بازسازی استراتژیک برای افزایش بهره‌وری شده است.
