سه محور کلیدی برای توسعه اقتصاد دانشبنیان
در مراسم امضای تفاهمنامه میان پتروشیمی مارون و معاونت علمی ریاست جمهوری، سه ابزار اصلی برای این همکاری تعریف شد. محمدجواد صدریمهر، معاون توسعه اقتصاد دانشبنیان، اعتبار مالیاتی، اوراق فناوری و مصوبه تولید بار اول را محورهای این توافق اعلام کرد. وی با تقدیر از عملکرد پتروشیمی مارون در حفظ تولید طی شرایط بحرانی، ظرفیت بالای این مجموعه را ستود. این توافق حاصل جلسات متعدد و طراحی یک مدل عملیاتی ملموس برای رسوخ فناوری و تکمیل زنجیرههای ارزش است.
تعهدات معاونت علمی: اهرم مالی 50 هزار میلیارد ریالی
بر اساس این تفاهمنامه، معاونت علمی ریاست جمهوری متعهد به ارائه حمایتهای گستردهای شده است. این نهاد ضمن تسهیلگری و صدور مجوزهای قانونی، از محل هزینه قطعی مالیات شرکت تا سقف 20 هزار میلیارد ریال حمایت میکند. همچنین، امکان صدور ضمانتنامه و تسهیل فرآیندهای بانکی برای طرحهای فناورانه فراهم خواهد شد. علاوه بر این، معاونت علمی تا سقف 30 هزار میلیارد ریال از ظرفیت اوراق توسعه فناوری را برای تأمین مالی پروژههای نوآورانه فعال میکند. پیگیری توسعه فناوریهای نوین از طریق قانون ساخت بار اول نیز از دیگر تعهدات این نهاد است.
وظایف پتروشیمی مارون: از تعریف نیاز تا سرمایهگذاری
در مقابل، شرکت پتروشیمی مارون نیز مسئولیتهای مهمی را بر عهده گرفته است. این شرکت موظف است نیازهای جاری، ارزبر و گلوگاهی خود را با جزئیات فنی و اقتصادی دقیق شناسایی کند. سپس اولویتهای فناورانه با رویکرد کاهش ارزبری را تعیین و به معاونت علمی ارائه دهد. دکتر امین امرایی، مدیرعامل پتروشیمی مارون، بر تعهد شرکت به ایجاد “مرکز نوآوری مارون” تأکید کرد. سرمایهگذاری مستقیم در طرحهای فناورانه، فراهم کردن بستر تعامل شرکتهای دانشبنیان در سایت و خرید فناوریهای بومیشده از دیگر وظایف مارون است.
حفظ مالکیت فکری و تضمین اجرای توافق
یکی از نکات مهم این تفاهمنامه، تأکید پتروشیمی مارون بر حفظ کامل مالکیت فکری شرکتهای فناور همکار است. این شرکت همچنین حمایت از تأمین زیرساختهای لازم و تدوین استانداردهای داخلی پروژهها را بر عهده دارد. برای اطمینان از اجرای دقیق مفاد توافق، یک کمیته راهبری مشترک از نمایندگان دو طرف تشکیل میشود. این کمیته وظیفه پایش مستمر، ارزیابی پیشرفت کار و ارائه پیشنهاد برای برنامههای جدید همکاری را عهدهدار خواهد بود.
***
امضای این تفاهمنامه یک نقطه عطف در اتصال صنعت بزرگ پتروشیمی به زیستبوم نوآوری کشور است. تخصیص اهرمهای مالی قدرتمندی به ارزش مجموع 50 هزار میلیارد ریال، ریسک سرمایهگذاری در فناوری را برای هر دو طرف کاهش میدهد. این مدل همکاری، یک نقشه راه عملی برای سایر صنایع بزرگ جهت کاهش وابستگی ارزی و بومیسازی فناوریهای استراتژیک ارائه میدهد. این اقدام نه تنها به تکمیل زنجیره ارزش در پتروشیمی مارون کمک میکند، بلکه با ایجاد تقاضای موثر برای شرکتهای دانشبنیان، به رشد پایدار اقتصاد کشور یاری میرساند. این توافق، الگویی هوشمندانه برای تبدیل چالشهای صنعتی به فرصتهای فناورانه داخلی است.