*پیامد بیتوجهی به توسعه پایدار
معاون رئیسجمهور و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست، پیامدهای سالها بیتوجهی به اصول توسعه پایدار را یکی از مسائل اساسی کشور دانست. به گفته شینا انصاری، این چالش هم در سطح جهانی و هم در ایران به وضوح دیده میشود. او تاکید کرد که فعالیتهای صنعتی و معدنی باید با در نظر گرفتن ملاحظات زیستمحیطی انجام شوند. غفلت از این موضوع، آسیبهای جبرانناپذیری به منابع طبیعی کشور وارد کرده است.
*الزام معادن به تدوین برنامه احیا و بازسازی
یکی از الزامات کلیدی مطرح شده، لزوم تدوین برنامه بازسازی و احیای محیط زیست توسط معادن است. رئیس سازمان حفاظت محیط زیست تصریح کرد که هرگونه فعالیت معدنی باید با یک برنامه مدون برای جبران خسارتهای زیستمحیطی همراه باشد. توسعه صنایع معدنی تنها در صورت رعایت اصول توسعه پایدار و توجه ویژه به حقوق جوامع محلی قابل قبول است. حفظ و احیای طبیعت، بقای منابع طبیعی را برای نسلهای آینده تضمین میکند.
*فناوری نوین؛ راهکار کاهش اثرات مخرب معدنکاری
گذر از رویکردهای سنتی به سمت بهرهگیری از فناوریهای بهروز، یک راهکار کلیدی برای کاهش آسیبهای معدنکاری است. استفاده از تکنولوژیهای نوین میتواند اثرات مخرب فعالیتهای معدنی را به حداقل برساند. این فناوریها به حفظ طبیعت، زیستگاهها و گونههای حساس جانوری و گیاهی کمک شایانی میکنند. در واقع، مدرنسازی فرآیندها، گامی اساسی برای همسوسازی صنعت و محیط زیست است.
*مسئولیتپذیری؛ کلید تحقق توسعه پایدار واقعی
تحقق توسعه پایدار واقعی در گرو باورمندی به اخلاق و مسئولیتپذیری در قبال محیط زیست است. همافزایی دانش، تقویت همکاریها و تعهد به مسئولیت اجتماعی، مسیر حرکت صنایع معدنی را به سوی توسعه پایدار و مسئولانه هدایت میکند. این رویکرد نه تنها یک الزام قانونی، بلکه یک ضرورت اخلاقی برای تضمین آینده کشور است. استراتژیهای جامع در این زمینه، میراث طبیعی ایران را برای آیندگان حفظ خواهد کرد.
***
اظهارات رئیس سازمان حفاظت محیط زیست، نشاندهنده یک تغییر پارادایم استراتژیک در سیاستگذاری کلان کشور است. تاکید بر مسئولیتپذیری و توسعه پایدار، صنایع معدنی را به سمت انطباق با استانداردهای جهانی (ESG) سوق میدهد. این رویکرد، علاوه بر کاهش هزینههای بلندمدت ناشی از تخریب محیط زیست، به افزایش اعتبار بینالمللی شرکتهای ایرانی کمک میکند. الزام به تدوین برنامههای احیا، به معنای داخلیسازی هزینههای زیستمحیطی در مدل کسبوکار معادن است. این امر در نهایت به بهرهوری بالاتر منابع و تضمین پایداری اقتصادی این صنعت در بلندمدت منجر خواهد شد.