ارزیابی عملکرد

در سال ۱۴۰۳، صنعت فولاد ایران و شرکت آهن و فولاد ارفع با بحرانی جدی ناشی از ناترازی تأمین انرژی مواجه بودند. با وجود ظرفیت تولید ۵۰ میلیون تن در کشور، محدودیت‌های انرژی باعث شد که تولید واقعی به ۳۰ میلیون تن کاهش یابد؛ این امر به معنای استفاده از تنها ۶۰ درصد ظرفیت موجود است.