اولویت‌بخشی به تأمین انرژی پایدار
رئیس‌جمهور اعلام کرد که دولت به دنبال جذب سرمایه‌گذاری جدید در صنعت نیست. اولویت اصلی، سرمایه‌گذاری در بخش انرژی و تأمین منابع کافی برای واحدهای تولیدی موجود است. او هشدار داد اگر سرمایه‌گذار جدیدی وارد شود و نتوانیم پشتیبانی انرژی لازم را ارائه دهیم، با شکست مواجه خواهد شد. این شکست به ناتوانی در پرداخت وام‌های بانکی، حقوق کارگران و سایر هزینه‌ها منجر می‌شود. در نهایت این وضعیت به تعطیلی کارخانه می‌انجامد.
هشدار نسبت به ناترازی‌های گسترده
مشکل اصلی امروز کشور، وجود ناترازی‌های گسترده در بخش‌های حیاتی است. به گفته رئیس‌جمهور، نمی‌توان به سادگی یک مقصر برای این وضعیت معرفی کرد. ما در حوزه‌های متعددی از جمله آب، برق، گاز و انرژی با عدم تعادل جدی مواجه هستیم. این ناترازی‌ها نشان می‌دهد که تعادل در زیرساخت‌های اساسی کشور وجود ندارد.
نقش حیاتی صنعت در پایداری دولت
نظم موجود در کشور یکی از برکات مهم تجارت و صنعت است. رئیس‌جمهور تأکید کرد که اگر صنعت وجود نداشته باشد، موجودیت و اساس دولت به خطر می‌افتد. این سخنان اهمیت راهبردی بخش تولید را برای ساختار حکمرانی کشور نشان می‌دهد. دولت خود را موظف به حمایت از تولید و صنعت می‌داند.
دستور صریح برای عدم قطع برق و گاز صنایع
رئیس‌جمهور خاطرنشان کرد که در دولت بارها تأکید کرده است که برق و گاز صنایع نباید قطع شود. با این حال، وی اذعان داشت که شرایطی پیش آمد که دولت مجبور به قطع انرژی واحدهای تولیدی شد. این تصمیمات اضطراری به دلیل عمق ناترازی‌ها اتخاذ شده است.
راهکار توسعه پنل‌های خورشیدی
صنعتگران باید به سمت توسعه و استفاده از پنل‌های خورشیدی حرکت کنند. رئیس‌جمهور این مسیر را یک راهکار کلیدی برای تأمین انرژی پایدار دانست. او تصریح کرد که بدون تأمین انرژی، هرگونه صحبت از توسعه صنعتی بی‌معنا خواهد بود. دولت نیز اکنون زمان زیادی را برای فراهم کردن زیرساخت‌های پنل‌های خورشیدی صرف می‌کند.
***
سخنان رئیس‌جمهور در روز ملی صنعت و معدن، بیانگر یک تغییر نگرش راهبردی در سیاست‌گذاری اقتصادی دولت است. اولویت‌دهی مطلق به رفع ناترازی انرژی پیش از دعوت به سرمایه‌گذاری جدید، نشان از درک عمیق چالش‌های زیرساختی تولید دارد. این رویکرد، ضمن پذیرش مسئولیت دولت در تأمین انرژی پایدار، توپ را در زمین صنعتگران برای حرکت به سمت انرژی‌های تجدیدپذیر مانند پنل‌های خورشیدی نیز می‌اندازد. تاکید بر نقش حیاتی صنعت برای بقای دولت، اهمیت این بخش را در معادلات کلان کشور برجسته می‌سازد و نشان می‌دهد که پایداری تولید، پیش‌نیاز ثبات اقتصادی و سیاسی تلقی می‌شود.
